در دیداری که دکتر عبدالغفور آرزو ادیب و نویسندۀ برجستۀ کشور با شماری از فرهنگیان در مؤسسۀ پژوهشی بایسنغر داشت به بیان برخی چالش‌ها و مشکلات امروز جهان و افغانستان پرداخت. در این دیدار که به روز پنج‌شنبه ۲۳ عقرب/آبان 1398، ساعت ۱۰ صبح برگزار شد، دکتر آرزو با اشاره به جنگ و صلح در افغانستان و جهان گفت: در جهان صلح پایدار و جنگ استثناست؛ اما در افغانستان برعکس؛ جنگ پایدار و صلح استثناست. وی از حضار این پرسش را مطرح نمود که باید چه کرد تا از این بحران بیرون شویم؟ وی برای حل این مسئله، اشاره به تمدن‌های دنیا کرده گفت: باید از استراتژی جدید بر پایۀ تمدن پیشین مدد گرفته شود.
وی هم‌چنان اشاره کرد با آن‌که ما در قرن بیست و یک قرار داریم، اما از نگاه تفکر و ایدئولوژی هنوز در قرن هفده هستیم. چرا؟ چون چالش‌های قومی، مذهبی و … هنوز در بین جامعۀ ما حل نشده است. ما دچار چندین بحران هستیم بحران هویت، بحران مشارکت و بحران مدیریت.
دکتر آرزو افزود از آن‌جایی که ما توان جنگ را نداریم باید تعامل را پیشه نماییم. از ستیزهای مذهبی و قومی چیزی حاصل نمی‌شود. اول باید بین خود تعامل داشته باشیم و بعد با دیگر کشورها. پس هم از نگاه قومی و مذهبی و دینی باید تعامل را پیشه نماییم و هم از نگاه زبانی. با زبان‌های مختلف ارتباط برقرار نماییم، بسنده کردن به یک زبان اکنون جواب‌گوی مشکلات جامعۀ ما نیست.
او معتقد است که ما با استفاده از معرفت و عرفان یک مدنیت بسازیم یعنی مدنیت بر مبنای عرفان و شناخت. برای این منظور هراتی‌ها باید از مدنیت قرن نهم به عنوان الگو استفاده کنند، چون مدنیت قرن نهم هم از نگاه ادبیات، هم از نگاه معماری و هم از نگاه سبک‌شناسی الگوی خوبی برای ماست.
در پایان نشست ایشان به برخی پرسش‌های دانشجویان و علاقه‌مندان پاسخ گفتند.
