هرات، مؤسسۀ پژوهشی بایسنغر – کتاب فتح طوایف جمشیدی سفرنامۀ ایش مراد ابن آدینه محمد العلوی کاتب و نویسندۀ ازبک سدۀ سیزدهم خوارزم است. او در این کتاب که به زبان ترکی جغتایی (ازبکی) است به ماجرای مهاجرت و کوچ اجباری قوم جمشیدی هرات به قلمرو خان خوارزم در ازبکستان کنونی در سال‌های میانی سدۀ سیزدهم خورشیدی پرداخته است. امیر خوارزم رحیم‌قلی‌خان در سفری به دعوت بزرگان جمشیدی به سوی هرات جهت نجات این قوم از ظلم و ستم حکّام هرات و قتل اسراء آنان و فروش برده‌ها در بازارهای آسیای میانه، به سوی هرات لشکر کشید تا با تهدید و حتی جنگ با وزیر یارمحمدالکوزایی سبب آرامش اوضاع شود. این لشکرکشی منجر به جنگ نشد اما این نتیجه را در پی داشت که دوازده هزار خانوار جمشیدی را امیر خوارزم با خود به خیوه آورد. ایش مراد که فرزند یکی از قضات نام‌آور و درباریان نزدیک امیر خوارزم رحیم‌قلی‌خان بوده در این سفر در رکاب امیر قرار داشته و چشم‌دیدهای خودش را از اوضاع و احوال مهاجرین جمشیدی در سال ۱۲۵۷ق. به تحریر درآورده است. هرچند تمرکز نویسنده بیشتر بر جنبه‌های تشریفاتی سفر و لشکرکشی رحیم‌قلی‌خان بوده است، با آن هم به برخی مشکلات اجتماعی و سیاسی آن روزگار هرات و چالش‌هایی که جمشیدی‌های آن عصر با آن روبرو بوده‌اند نیز روشنی انداخته است.
جمشیدی‌ها طبق روایت این کتاب با توجه به میراث نظامی‌گری، ساختار ملوک الطوایفی وقت و ایجابات زمان، بعد از اندک زمانی از مهاجرت، جذب تشکیلات نظامی اردو و قشون خوارزمیان می‌شوند. آن‌ها ظاهراً با چنین رویکردی توانسته بودند تعادل قدرت را تا حدودی به نفع این خان‌نشین تغییر بدهند.
اهمیت کتاب
کتاب حاوی ۳۷ نامه است که بین خان خیوه و تعدادی از حاکمان مناطق شمال و غرب کشور و برخی دیگر از بزرگان قبایل و شخصیت‌های مطرح وقت رد و بدل شده است و از این جهت منبعی ارزشمند در شناخت حاکم‌نشین‌های شمال افغانستان امروز است. موضوعی که در جریان‌های تاریخ‌نگاری ما به آن هیچ پرداخته نشده است.
از آن جایی که ما همیشه تاریخ کشور را از دید و خامۀ نویسندگان داخلی و روایت دستگاه قدرت از جریانات تاریخی خوانده‌ایم این کتاب فرصتی به دست می‌دهد تا تاریخ حوادث منطقه‌ای از کشور را از دید یک تاریخنگار از کشور همسایۀ خود یعنی امارت خوارزم بخوانیم. به همین ترتیب نیاز است که روایت نویسندگان و مورخان هندی، ایرانی و ازبک و روسی و انگلیسی که در دو سدۀ اخیر از همسایگان سیاسی ما بوده‌اند مورد بحث و بررسی قرار گیرد. باید بدانیم تا دیگران نسبت به ما چه نگاهی داشته‌اند، چه نوشته‌اند و در طرح مسائل و رویدادهای تاریخی چگونه برخورد کرده‌اند. این اطلاع و باخبری سبب می‌شود تا روایات مجعول و دروغین تاریخی را شناسایی کرده و از دور اعتبار ساقط کنیم.
دربارۀ کتاب
مؤسسۀ پژوهشی بایسنغر ترجمه و انتشار کتاب «فتح طوایف جمشیدی» را در قراردادی با اکادمی علوم اتریش در اواخر سال 1398 به دست آورد. دست‌نویس منحصر به فرد این کتاب چندسال پیش از کتاب‌خانۀ انستیتوت شرق‌شناسی ابوریحان بیرونی در تاشکند شناسایی شد و سپس نوریاغدی تاشوف از پژوهشگران این کشور آن را با مقدمۀ انگلیسی در سال ۲۰۱۸ در وین منتشر کرد. ترجمۀ متن اصلی کتاب را که به زبان ترکی جغتایی است آقای احمد حسینی مروی و ترجمۀ مقدمۀ آن از زبان انگلیسی را آقای عبدالعظیم صدیقی بر عهده داشته‌اند. این کتاب را علاقه‌مندان می‌توانند از مؤسسۀ پژوهشی بایسنغر در ضلع شمالی قلعۀ اختیارالدین (کوچۀ ارگ نو) به دست آورند.
اقدامی نیک در راستای روشن ساختن بخشیهای فراموش شده تاریخ کشور ما است. به مؤسسۀ پژوهشی بایسنغر و دست اندرکاران آن این موفقیت را تبریک عرض مینماییم.